YARNI (ADOPTADO POR EL CIELO)

01-09-2014

Querido Yarni:

Esto no es un adiós, ni tan siquiera un hasta luego ya que sigues viviendo en los corazones de la maravillosa familia que te acogió cuando más lo necesitabas, esa que lloró con cada gemido tuyo cuando el dolor se hacía insoportable, la misma que se emocionaba con cada progreso, la que te enseñó a jugar como el perro joven que eras, a la que se le caía la baba hablando de ti, la que te alimentaba cada día con amor preparando tu comidita en la batidora como si de un bebé indefenso se tratase, la que derramó lágrimas de alegría la primera vez que te escuchó ladrar, la que te dio el año más feliz que un perro puede vivir, y la que te acompañó hasta el final diciéndote lo agradecidos que estaban por haberte conocido.

Gracias Lisi, gracias Eva, gracias Lara, gracias Darío, sin vosotros Yarni no tendría la oportunidad de vivir este año de plena felicidad. Gracias por ese amor incondicional a los más indefensos, gracias por cuidarlo tanto y tan bien, gracias por las ganas de seguir ayudando. Personas como vosotros nos devuelven la confianza en el ser humano. Infinitas gracias a Marcos y Celia, sin vuestros valiosos conocimientos Yarni se hubiese ido hace mucho sin conocer la vida que se merecía. Gracias por dignificar vuestra profesión cada día.

A Yarni se lo llevó una insuficiencia renal crónica, fue muy rápida y no dio preaviso, nos queda el consuelo de que no sufrió, y si es cierto que la energía no se destruye sino que se transforma, estará por ahí cuidando y velando por los que lo hicieron por él.

Cuando el no ser queda en suspenso

se abre la vida ese paréntesis

con un vagido universal de hambre

somos hambrientos desde el vamos

y lo seremos hasta el vámonos

después de mucho descubrir

y brevemente amar y acostumbrarnos

a la fallida eternidad

la vida se clausura en vida

la vida ese paréntesis

también se cierra incurre

en un vagido uiniversal

el último

y entonces sólo entonces

el no ser sigue para siempre.

----------------------------------------------------------------------

12-02-2013

YARNI, UNHA CORTA VIDA DE SUFIMENTO 

Soubemos da existencia de Yarni polo aviso dunhas veciñas que levaban tempo mirándoo por unha parroquia de Mondariz. Avisaron porque levaba unha corda atada o pescozo e espumaba pola boca. Cando o atopamos Yarni non tiña ningunha corda pero cheiraba a podrido e dos oídos e boca supuraba pus. O pelo era unha maraña de rastas con toxos, pulgas e garrapatas...

 Cando conseguimos collelo e limpiarlle o que lle supuraba da boca, miramos que tiña unha infección bestial. No veterinario quedaron asombrados, nunca viran algo igual. O abrirlle a boca se lle miraba o oso da mandíbula, a infeccion se "comera" as encias. ademáis tiña un balin nun costado e infección nunha pata traseira.

Despois de tratalo con antibióticos e conseguir disminuirlle a infección operamos a Yarni.

Unha vez na sala de operacións o que ke o veterinario se atopou era peor do que pensaba. Tiña a lingua toda úlcerada da infección, non podía abrir de todo a boca e non se lle podia "salvar" ningunha das pezas dentais. Ademáis houbo que quitarlle parte do oso da mandíbula.

Yarni volveu para a súa casa de acollida sen dentes pero con moitas gañas de seguir loitando, levaba toda a súa corta vida (11meses) loitando. O día seguinte xa empezou a comer. Agora come todo triturado, en papilla.

(El Refugio de Animales de Ponteareas "Os Biosbardos" funciona únicamente gracias al trabajo diario y desinteresado de voluntarios, y no recibe ningún tipo de aportación económica de la administración, siendo su único modo de subsistencia las aportaciones de voluntarios, socios, padrinos, donativos y colaboradores.)